فرازهایی از دعای عرفه امام سجادعلیه‌السلام
وَأَنْتَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الدَّانِی فِی عُلُوِّهِ وَالْعَالِی فِی دُنُوِّهِ.
تویی آن خدایی که جز تو معبودى نیست، درعین‌حال که بلندمرتبه‌ای، نزدیکى و درعین‌حال که نزدیکی، رفیع و بلندمرتبه‌ای.
اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَیَّدْتَ دِینَکَ فِی کُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ وَمَنَاراً فِی بِلادِکَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ وَجَعَلْتَهُ الذَّرِیعَةَ إِلَى رِضْوَانِکَ وَافْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ وَحَذَّرْتَ مَعْصِیَتَهُ وَأَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ وَالِانْتِهَآءِ عِنْدَ نَهْیِهِ وَأَن لا یَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ وَلا یَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللائِذِینَ وَکَهْفُ الْمُؤْمِنِینَ وَعُرْوَةُ الْمُتَمَسِّکِینَ وَبَهَآءُ الْعَالَمِینَ.
خدایا تو در هرزمانی، دینت را به‌وسیله امامى تأیید کردى و او را نشانهاى براى بندگانت و علامتى در سرزمینهایت قراردادی، پس‌ازآنکه رشته او را به ریسمان خود وصل کردى و او را طریقى براى رضوان خود قراردادی و طاعتش را واجب و معصیتش را ممنوع ساختى و امر کردى که اوامر او را امتثال کنیم و نواهى او را مرتکب نشویم و هیچ‌کس بر او پیشى نگیرد و از او عقب نیفتد که او پناه پناهآورندگان و جایگاه مؤمنان و مستمسک چنگزنندگان و چشم‌روشنی عالمیان است.
وَ أَشْعِرْ قَلْبِیَ الِازْدِجَارَ عَنْ قَبَآئِحِ السَّیِّئَاتِ وَفَوَاضِحِ الْحَوْبَاتِ
و در قلب من چنان شعورى قرار ده که از زشتی‌هاى گناهان و رسوایی‌های معاصى نفرت پیدا کنم.
وَ أَیِّدْنِی بِتَوْفِیقِکَ وَ تَسْدِیدِکَ و وَأَعِنِّی عَلَى صَالِحِ النِّیَّةِ وَمَرْضِیِّ الْقَوْلِ وَمُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ
و با توفیق و پشتیبانى خود مرا تأیید فرما و مرا در نیت شایسته و گفتار مورد رضایت و رفتار نیکو یارى کن.
وَحُلْ بَیْنِی وَبَیْنَ عَدُوٍّ یُضِلُّنِی وَهَوًى یُوبِقُنِی وَمَنْقَصَةٍ تَرْهَقُنِی
و تو بین من و بین دشمنی که مىخواهد مرا گمراه کند و خواهش نفسى که مرا هلاک مىگرداند و زیانى که همه وجودم را مىگیرد، مانع باش.
وَأَعِذْنِی مِمَّا یُبَاعِدُنِی عَنْکَ وَیَحُولُ بَیْنِی وَبَیْنَ حَظِّی مِنْکَ وَیَصُدُّنِی عَمَّآ أُحَاوِلُ لَدَیْکَ
خدایا! مرا در پناه خود دار از هرچه مرا از تو دور میکند، و مانع میشود میان من و فیضی که از تو به من میرسد، و از هر قصدی که نزد تو کنم بازم می‌دارد.
اللَّهُمَّ هَذَا یَوْمُ عَرَفَةَ یَوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَکَرَّمْتَهُ وَعَظَّمْتَهُ نَشَرْتَ فِیهِ رَحْمَتَکَ وَمَنَنْتَ فِیهِ بِعَفْوِکَ وَأَجْزَلْتَ فِیهِ عَطِیَّتَکَ وَتَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَى عِبَادِکَ
خدایا امروز، روز عرفه است؛ روزى که به آن شرافت و کرامت و عظمت بخشیدهاى و در آن رحمت خودت را منتشر ساختهاى و با عفوت در این روز، بر بندگان خود منت گذاشتهاى و نعمت بخشیدهای عطیهات در این روز را نیکو قرار دادهاى و به‌وسیله این روز بر بندگانت تفضل فرمودهاى.